--
“E,hala
nasılsın?Ben açım.Atıştıracak bir şeyler var mı?”
“No’ldu sana!?Ya ben dedim!Ben dedim!Sakalım yok ki dinlesinler!!Yaralı
kızı niye yürümeye gönderiyorsunuz ki!Çabuk geç içeri babanı arayacağım!”İtiraz
etmenin anlamı yoktu.Tahminlerim nedense hiç istemediğim zaman
tutuyordu.Lanet.Oturma odasına geçip beklemeye başladım.Halamın sesi buraya
kadar gayet net bir şekilde geliyordu.Acaba Nate ile karşılaştığımı babama
söylesem mi diye düşündüm ve hemen vazgeçtim.Görevden sonra hemen okula dönmesi
gerekirken o okulu asmıştı.Başının benim yüzümden belaya girmesini
istemezdim.Nankörlük etmiş olurdum.
“Baban on beş dakikaya gelir.Gel banyoya yaranı bi
temizleyelim.Sende ne olduğunu anlat bana.”On beş dakika ha..Babamın eve
gelmesi sadece beş dakikasını alırdı.Yukarı kattaki banyoya girdik ve halam
dolaptan hala ne işe yaradığını anlayamadığım ilaçları ve pamuk çıkardı.Taytımı
sıyırmamla beraber halamın gözleri de büyüdü.
“Ah kızım ah!Ağaca takılan topu almak sana mı kaldı!Ya bi erkek
yada öğretmen falan alsaydı ya!Topu alayım derken ayağını yaraladın işte!Hayır
sende hata yok,hata okulun!Bahçede cam kırklarının ne işi var?Tövbe yarabbi ya
tövbe..”Casussan hayatın yalanlardan oluşuyor.Halam ve abim beni
okulda,ağaçtaki topu almaya çalışırken düştüğümü ve ayağıma büyük bir cam
kırığı girdi sanıyor.Neyse ki bana bakan doktorda K-himori’den olduğundan
gerçeği biliyor ve ayağıma ona göre bakıyor.Bunları düşündüğüm sırada ayağımda
büyük bir sızı hissettim ve bağırdım.
“Pardon pardon...E nasıl oldu da kanamaya başladı bu yara?”
“Takıldım ve düştüm.”
“Bu kadar yani?”
“Evet bu kadar.”dedim bezgin bir şekilde.Derin bir iç çekti ve tekrar
kanları silmeye koyuldu.Halam sildikçe daha çok kanıyor ve canım gittikçe
yanıyordu.Bir an istemeden de olsa halamın yerinde annem olsa diye
düşündüm.Halam bu işi istemeden de yapıyor olabilirdi ama annem…Eminim severek
yapardı.Derken önce bir kapı sesi
sonrada ayak sesleri duymaya başladık ve banyo kapısı tıklanmadan
açıldı.Babamın da halamdan farkı yoktu.Yine o fal taşı gibi açılmış gözler
vardı karşımda.
“Durmadan kanıyor.Bi hastaneye götürmek lazım.”
“Tamam.Yürüyebilir misin Bloen?”
“Elbette şef!Beni ne zannettin sen!”Babamın yüzüne hüzünlü bir
gülümseme yayıldı.Babama hayrandım,hem de her yönüyle.Otuzlu yaşlarının sonunda
olmasına rağmen hala yaşına göre çok yakışıklıydı ve en iyi casuslardan
biriydi.Halam,kocasından boşanıp baba evine gitmeye cesaret edemeyince bizimle
yaşamaya karar vermişti.O gelmeden önce hem harika bir baba hem de harika bir
anne oldu şefim.Halam önden gidip arabayı hazırlamaya başladı.
“Nasıl becerdin?”diye sessizce sordu babam.
“Düştüm.”
“İyi,rahatladım.Bende bir şeyleri dövmeye çalışırken yaptın
zannettim.”güldü.
“Henüz değil..Ama böyle giderse yakında ona da başlarım...Baba
göreve gitmeyi özledim!”
“Üzgünüm kızım.Şu halinle görev alamazsın..”
“Hepiniz gıcıksınız..”dedim ama babam gülmeye başladı.Telefonunu
çıkartıp doktora geleceğimizi haber verdi ve arabaya bindik.Arabanın arkasına
geçtim ve yol boyunca etrafı izlemeye başladım.Daha doğrusu bunun için
çalışıyordum çünkü her defasında ön koltukta oturan halam ve babamın benim
hakkımda konuşmaları düşüncelerimi bölüyordu.MP3 çalarımı evde unuttuğum için
kendime küfür ettim.Sonunda hastaneye vadık.Girişte halam ve ben arabadan
indik,babam da uygun bir park yeri bulmaya koyuldu.Ve işte hastanenin o iğrenç
ilaç kokusu..Kapıdan içeri girince bütün gözlerin benim üzerimde olduğunu
hissettim.Yani sonuçta,sol bacağımın üst kısmı kanlar içindeydi.Aldırış etmeden
babamı beklemeye başladık.Sonunda oda bize katılınca doktorun odasına
çıktık.Randevu almamıza gerek yoktu.Sonuçta doktorumuz da bir casustu,babam
da.Odaya girdiğimizde zaten kimsenin olmadığını gördüm.Şanslıydık.
“Merhabalar.Yine ne oldu küçük hanım?”dedi doktor gözlüklerinin
üstünden bakarak.Kendimden emin bir şekilde sedyenin üzerine oturdum.
“Sizinde dediğiniz gibi yürüyüşe çıkmıştım.Ama yürürken tökezleyip
yere yapıştım.Nasıl olduğunu bende bilmiyorum ama ufak bir düşüş yüzünden,işte
böyle kanamaya başladı.Ama acımıyor.”diyerek ayağımı işaret ettim.
“Hım.Hakan Bey siz geçin oturun şöyle..”diyerek masasının önündeki
koltukları gösterdi.
“Ne içersiniz?”
“Biz bir çay alalım.”dedi halam.Doktorda,ona doktor demekten
sıkıldım adı Hilmi,Hilmi Doktor’da yanında ki yardımcısına iki çay getirmesini
söyledi ve yaramı incelemeye başladı.
“Uzan bakalım küçük hanım.”dedi.Taytımı sıyırdım ve
uzandım.Dolabından bir iki malzeme ve su çıkardıktan sonra yaramı temizlemeye
başladı.Yardımcı kız ellerinde çayla döndükten sonra televizyonda ki bir haber
kanalını açtı.
“Çok sessizdi.Bozayım dedim.”
“İyi yaptın.Gündemi takip etmek lazım.”diyerek babamda karşılık
verdi.Hilmi Doktor yaramı temizlerken televizyonu göremiyordum ama sesini
duyabiliyordum.
“Amerika Birleşik Devletleri’nin başkenti Washington,D.C.’de
uzaylı gördüğünü idda edenlerin sayısı gittikçe çoğalıyor.Geceleri göründüğü
söylenen bu uzaylının henüz bir fotoğrafı çekilmedi.Ama görenlerin hepsi aynı
tanımı verdikleri için gerçek olabileceği ihtimali göz önünde
tutuluyor.Polis,bunun bir örgütün işi olabileceğinden şüphelendiği için olaya
karışmadı ve vatandaşa bıraktı.Halk ise korku içinde yaşamlarına devam
ediyor.Uzaylıyı gördüğünü söyleyen çoğu insan şuan psikolojik tedavi
görmekte.Sırada ki haberimiz..”Spikerin sözleri bittikten sonra Hilmi Doktor
biran duraksadı.Yüzüne baktım,buz kesilmişti.
“Artık haber yapmak için oradan buradan şeyler uyduruyorlar.Uzaylı
diye bir şey yoktur.”dedi halam.Kafamı çevirip babama baktım.Oda buz kesilmiş
gibiydi.Ne olduğunu anlayamamıştım.
“Ha-haklısın Meryemcim.”dedi babamda sesi titriyordu.Bir dakika
ya,yoksa babam uzaylılardan mı korkuyordu?Umurumda da değildi
aslında.Sevinmiştim çünkü sonunda göreve gidebilecektim.Halam haklıydı
kanaatimce.Uzaylı denen bir şey sadece halk efsanesinden ibaretti.Bu görevi
almalıydım.Gece göreve çıkmayı özlemiştim ve ortalığa sadece göz atıp
gelecektim.Boş görev olacaktı yani.
“Tamamdır küçük hanım.Yaran iyileşmeye başladığı için kirli kanı
vücuttan atılıyor.Raporunu uzatmaya da lüzum yok.”diyerek ayağımı sargı beziyle
sarmaya başladı.İşini bitirdikten sonra sedyeden indim ve doktora teşekkür
ederek dışarı çıktık.
Çok iyiydi!!Devamını bekliyorum;w;
YanıtlaSil